ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ...

΄Οταν τον κήπο με τις γέρικες βελανιδιές διαβώ
κι αυτές μου πιάσουν απαλά το χέρι
καθώς τα φορτωμένα τους κλαδιά
σκύψουν να με φιλήσουν,

η αίσθησή σου θάνατος
στο ξέφωτο του ονείρου θα με σύρει,
καθώς ένα παλιό φιλί στεφάνι θα μου πλέκει,
κλαδιά βαθιά που ρίζωσαν στου χρόνου την ανάσα
όψη στεγνή που νότισε η άμπωτις τυχαία.