ΑΓΑΠΕΣ

Είναι κάτι αγάπες ξεχασμένες,
Σε μπλέ τετράδια τριμμένα και παλιά
Στα φύλλα των ονείρων μας κοιμούνται
Πληγές νωπές, σε άδεια αγκαλιά.

Είναι κάτι αγάπες χαραγμένες
Στις πιό βαθειές ρυτίδες θα τις βρείς
Ρεύματα υπόγεια που τη ματιά παγώνουν
Χαρές και λύπες τις μετρούν μ ένα γιατί.

Eίναι κάτι αγάπες σκονισμένες
Κρυμμένες απ της ζωής τη φυλακή
Σκάβουν και σκάβονται για νάβγουν στον αέρα
Γελούν, τινάζονται, χτυπιούνται και πενθούν .

Το κλάμα τους βουβό θ ακούς τα μεσημέρια
Μέσα απ τους χτύπους μιάς καμπάνας θα ριγούν
Στην άμμο θα ζητάς το άγγιγμά τους
Στη θάλασσα ανάσα θα ζητούν.

Μα κάποια νύχτα μία σκέψη σου θ αδράξω
Και στο πλακόστρωτο του ονείρου σου θα μπώ
Την πέτρα μ ένα δάκρυ μου θα σβήσω
Kι ένα τετράδιο θ' αφήσω παιδικό...
3/06