Πέμπτη Θανάτου...

Πέμπτη Θανάτου
Κι εσύ μακριά μου
Ψάχνω από κάπου να πιαστώ
Με τα φτερά σου να κρυφτώ
Μα ακάλυπτη με βρίσκει της αστραπής η λάμψη

Βράδυ Θανάτου
Κι η αγκαλιά σου
Λευκό πανί στη νυχτωμένη θάλασσα φαντάζει
Τα αποτυπώματά σου αναζητώ
Μα είν’ τα χέρια μου νοθρά
Έτσι όπως σκίζουν το νερό
Κι αυτό το κύμα η ανάσα σου δεν θα ζεστάνει…


Βράδυ Θανάτου
Στα χέρια σφίγγω μια σφυρίχτρα
Απ΄του ολέθρου την ορμή να τραβηχτώ
Μα είν’ τα χείλη σου ένα σαγαπώ μακριά
Κι ο ήχος της σφυρίχτρας δεν τα φτάνει…