Με μια εικόνα γι' αφορμή...

Αντένες, ξάρτια, μαύρα κατάρτια
Ξέβρασε η θάλασσα με το βοριά
σκουριά και πίσσα τα βράχια βάφουνε
Τι όνειρα να χανε
φιλέψει κίνδυνο τη μοναξιά….

Αρμοί κομμένοι με αφρό τυλίγονται
Στην απουσία κρύβεται η χάρυβδη
Μάτια αδειασμένα στο απομεσήμερο
Δάκρυα κυλάνε στο φώς το ίμερο….

Ξέφτια με λύσσα στους κάβους πνίγονται
Αίμα με σίδερο σου μεταγγίζουνε
Πάθος κι αγρύπνια τραπέζι έστρωσαν
Αγάπης ψίθυροι αίολοι αφήνονται...

Ακίδα έκλεψα πυξίδας σάπιας
Για δίσκο έστησα καρδιάς κομμάτια
Βάθος ορίζοντα...

Η ελπίδα φλέγεται
Ανατέλει…