Τετάρτη, Οκτωβρίου 17, 2007

Στον Κήπο με τα Θαύματα




Σε μια ηλιαχτίδα κλείσε θέση

Και τα ζεστά μας τα χαμόγελα

Σε ένα βλέμμα θα στριμώξω

Το καλοκαίρι να προλάβουμε

των παιδικών προσδοκιών και της ανεμελιάς μας


Τα καλντερίμια της ψυχής

Με μία μπάλα πλαστική και με παπούτσια πάνινα

Να εξερευνήσουμε


Κρυφτό έλα να παίξουμε

Τα μάτια μου θα κλείσω

Κι εσύ στα πιο ανήλιαγα στενά της ύπαρξής μου

Να κρυφτείς

Μέχρι να στάξει απ’ την καρδιά το φώς

Και τότε κλείσε εσύ τα μάτια


Μένα ποδήλατο και δίχως φρένα

Δρόμους χορταριασμένους να ανοίξουμε

Την αντοχή μας να μετρήσουμε

Στην ευτυχία


Κι άμα προτού βραδυάσει

φτάσουμε στον κήπο

που ανθίζουνε τα θαύματα

στο πλάι μου μ΄ένα στεφάνι

ολάνθιστο έλα ξάπλωσε

να σου μετρήσω τ΄ άστρα.

2 Comments:

Anonymous Ανώνυμος said...

Απλά, πανέμορφο!!!

:)

16:53  
Anonymous Ανώνυμος said...

ΤΙ ΟΜΟΡΦΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ!ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ...ΤΙ ΘΑ ΛΕΓΕΣ ΓΙΑ ΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟ ΑΣΜΠΕΤΑ; ΦΙΛΙΑ!

13:48  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home