Στον Κήπο με τα Θαύματα
Σε μια ηλιαχτίδα κλείσε θέση
Και τα ζεστά μας τα χαμόγελα
Σε ένα βλέμμα θα στριμώξω
Το καλοκαίρι να προλάβουμε
των παιδικών προσδοκιών και της ανεμελιάς μας
Τα καλντερίμια της ψυχής
Με μία μπάλα πλαστική και με παπούτσια πάνινα
Να εξερευνήσουμε
Κρυφτό έλα να παίξουμε
Τα μάτια μου θα κλείσω
Κι εσύ στα πιο ανήλιαγα στενά της ύπαρξής μου
Να κρυφτείς
Μέχρι να στάξει απ’ την καρδιά το φώς
Και τότε κλείσε εσύ τα μάτια
Μένα ποδήλατο και δίχως φρένα
Δρόμους χορταριασμένους να ανοίξουμε
Την αντοχή μας να μετρήσουμε
Στην ευτυχία
φτάσουμε στον κήπο
που ανθίζουνε τα θαύματα
στο πλάι μου μ΄ένα στεφάνι
ολάνθιστο έλα ξάπλωσε
να σου μετρήσω τ΄ άστρα.
2 Comments:
Απλά, πανέμορφο!!!
:)
ΤΙ ΟΜΟΡΦΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ!ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ...ΤΙ ΘΑ ΛΕΓΕΣ ΓΙΑ ΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟ ΑΣΜΠΕΤΑ; ΦΙΛΙΑ!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home