Χωρίς Λογική

Xτυπούν οι ώρες μακριά σου θολές και άχρωμες

γκρίζο τοπίο διαγράφει η μοναξιά σου

πνιγμένα βήματα σμιλεύουν το πλακόστρωτο

θεόρατη κι απείθαρχη ακολουθεί η σκιά σου.

Σε μία πένα από φωτιά τύλιξα την ανάσα σου

νησιά αλλοτινά κι απάτητες κορφές

πάνω μου να χαράξει

μα όταν γι' αρχέγονα ταξίδια μου μιλάς

τους χάρτες καίω κι εξορίζομαι στο φώς σου