Αφιέρωμα στη Μέρα της Ποίησης

Δεν είμαι εγώ που τη ζωή σου
ήρθα σαν ήλιος να φωτίσω:
το φως στα μάτια μου που λάμπει
δικό σου-και στο στέλνω πίσω!

Του μαγικού του κόσμου
αν έχω ανοίξει διάπλατη τη θύρα,
το μυστικό χρυσό κλειδί της
από το χέρι σου το πήρα.

Κι αν απ’ τα βάθη ενός ληθάργου βγήκα,
σ᾿ εσένα το χρωστάω,
σ᾿ εσένα τους χυμούς που νοιώθω,
τη νέα γλώσσα που μιλάω!

Κώστας Ουράνης