Σταγόνα
Μα στη σταγόνα
Σε μια μικρή σταγόνα πανικού που χείμαρρος απ’ την καρδιά ξεχείλισε,
Σαν κρύσταλλο, διάφανη και κοφτερή συνάμα,
Την πόλη μου εκρέμασα και μέσα της κοιμάμαι.
Κι η φλέβα στο λαιμό σου χτυπούσε τα όνειρά μου...
Σε μια μικρή σταγόνα πανικού που χείμαρρος απ’ την καρδιά ξεχείλισε,
Σαν κρύσταλλο, διάφανη και κοφτερή συνάμα,
Την πόλη μου εκρέμασα και μέσα της κοιμάμαι.
Κι η φλέβα στο λαιμό σου χτυπούσε τα όνειρά μου...
2 Comments:
και αιασιοδοξη (πιά) και ρομαντική και ούτε καν ξανθιά... μμμμμ.... χαχαχα. Να'σαι καλά! Ωραίο blog, με τρυφερά πατώματα.
Πάντοτε θεωρούσα το ρομαντισμό μειονέκτημα. Γι αυτό φρόντισα να τον αποκλείσω μέσα σ αυτά τα ποιήματα. Όπως και την ευγένεια... αλλά δυστυχώς αυτή δεν μπορώ να την θεραπεύσω....
Δημοσίευση σχολίου
<< Home