Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 21, 2006

Σταγόνα

Μα στη σταγόνα
Σε μια μικρή σταγόνα πανικού που χείμαρρος απ’ την καρδιά ξεχείλισε,
Σαν κρύσταλλο, διάφανη και κοφτερή συνάμα,
Την πόλη μου εκρέμασα και μέσα της κοιμάμαι.


Κι η φλέβα στο λαιμό σου χτυπούσε τα όνειρά μου...

2 Comments:

Blogger manosantonaros said...

και αιασιοδοξη (πιά) και ρομαντική και ούτε καν ξανθιά... μμμμμ.... χαχαχα. Να'σαι καλά! Ωραίο blog, με τρυφερά πατώματα.

05:31  
Blogger Βασιλική Αναστασοπούλου said...

Πάντοτε θεωρούσα το ρομαντισμό μειονέκτημα. Γι αυτό φρόντισα να τον αποκλείσω μέσα σ αυτά τα ποιήματα. Όπως και την ευγένεια... αλλά δυστυχώς αυτή δεν μπορώ να την θεραπεύσω....

22:46  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home