Όλα έρωτας - Βροχή

Σύχασε άνεμε, του πόθου τον παλμό αφουγκράσου
στα τσίγκινα υπόστεγα ξεθωριασμένων αναμνήσεων...
το φιλί μιας σταγόνας φεγγαρόφωτης στο μέτωπο ένα αυγουστιάτικο δειλινό,
Το τρυφερό χάδι μου νιώσε στις σμιλεμένες σιωπές νοτισμένων λιθόστρωτων,
Και παράδωσέ με σώα στη μητρόπολη της ευτυχίας μου.

Κι αφού σιωπηλός ντυθείς το θαύμα της ζωής,
Χόρεψε άνεμε στις βουνοκορφές των αισθήσεων,
Άγιο χώμα σήκωσε και σώσε με απ το σπαραγμό της πέτρας
Που με πνίγει
Κρύψε με βαθιά απ της πλάνης μου τον άσκοπο θάνατο.

Φύσηξε άνεμε,
περιπλάνησέ με μακριά από τη μοναξιά μου,
τη μοναξιά μας,
στο ουράνιο τόξο μιας σταγόνας έρωτα
και χάρισε ουράνια αρμονία
που κάνει ονειρική συγχορδία να φαντάζει
ο ταπεινός ψίθυρος μιας δροσοσταλιάς,
που επιστρέφει σπίτι.

Τo Ion