Στη ντουλάπα μπροστά...

Ένα λευκό πουκαμισο φοράς
Και σε σοκάκια γνώριμα πηγαίνεις
Στο σπίτι μου τυχαία σταματάς
Τα βήματά σου έξω απ την πόρτα μου σε φέρνουν

Πίσω απ τις γρύλλιες σε κοιτώ να πλησιάζεις
Με το ρυθμό σου κυματίζει το μυαλό
Tι να τακτοποιήσω προλαβαίνω, τί ναλλάξω
Νοοτροπίες εργένικες, μοναχικές να ξεσηκώσω
Μικροεγωισμούς που έχω στη ντουλάπα να πετάξω
Γεμάτα τα συρτάρια απωθημένα, πού τα βάζω?


Για χρόνια σε περίμενα το ξέρεις....
Και τώρα που το άρωμά σου ανεβαίνει τα σκαλιά
Όλα ανάκατα τα βλέπω ξαφνικά
Κι ένα ερωτευμένο κοριτσόπουλο, ετών 17

Να ονειροπολεί αφηρημένο στην ντουλάπα του μπροστά...