Αλμύρα

Όλο ένα ποίημα ξεκινώ να γράψω μα διστάζω
Ποτέ τις λέξεις τις σωστές δεν βρίσκω για να πώ
Είναι η αγάπη μου για σένα σαν τα βράχια
Που αγέρωχα στέκονται να τα τρυπάει η αλμύρα
Κι ας θρυμματίζονται σ΄αιώνιες αμμουδιές.....

Κι αν το ξημέρωμα με βρίσκει πάλι μόνη
Μ όνειρα ξέπνοα ν΄ ανατρέπουν τη σιωπή
Σκέψεις παλιάτσοι γυρολογούν κι ανακαλύπτουν
Μνήμες αλμύρας και γλυκιάς ανατολής.