Αναδημοσίευση

Φεγγάρι ασημένιο η λαχτάρα σου
που χάθηκε στου απέραντου την άκρη
αστέρι αδειανό στο προσκεφάλι μου
σκιά ονείρου, γέλιου θύμησες τρυπάει

Φεγγάρι σφαλισμένο που με μάγεψες
ξέπνοα την αλμύρα όπως φιλούσες
φίλντισι γέμισες τα βράδια μου
μαργαριτάρι σφαλιστό η θωριά σου...

Φεγγάρι απόν σ' ερωτευμένη θάλασσα
με τ' ασημί της νυφικό στολίστηκε,
ακήρυχτη για να κερδίσει μάχη
κι ατάραχη παραφυλά του ανέμου τις σειρήνες
σε θύελλα ερωτική το αστέρι της να πνίξει...