Αφιερωμένο
Στους αγαπημένους που χάνονται, ή στους χαμένους που αγαπάμε....
posted by Βασιλική Αναστασοπούλου at 8:48 μ.μ.
Σάββατο, Νοεμβρίου 08, 2008
Πληροφορίες
- Όνομα: Βασιλική Αναστασοπούλου
- Τοποθεσία: Αθήνα, Greece
Δικηγόρος απο το 2000 και Βlogger από το 2006. Ενημερωτικό ιστολόγιο με νομοθετικά, κοινωνικά και νομολογιακά αλιεύματα
Previous Posts
- Χρώμα πένθιμο
- Aγαπημενοι Θεατρικοί Μονόλογοι 3 - Κόμισσα
- Αγαπημένοι Θεατρικοί Μονόλογοι 2- Δόνα Ροζίτα
- Αγαπημένοι Θεατρικοί Μονόλογοι- Ευτυχία
- Πηνελόπη
- Δεν αποσύρθηκα σας λέω...
- Σιγά σιμά κι αθόρυβα
- Ίσως
- Σαν κιθαρίστας του Θεού
- Αφιέρωμα στη Μέρα της Ποίησης
1 Comments:
Οι παλαιοί, αυτοί που αφήσαν το ίχνος τους και φύγαν, προσδώσαν μιαν υπεραξία δυσβάσταχτη (για εμάς) στην ιστορία, τη μουσική, την παιδεία, την κοινωνία μας γενικότερα...
Δυσβάσταχτη, διότι αμφιβάλλω αν ποτέ θα μπορέσουμε να φανούμε άξιοι συνεχιστές τους αφήνοντας κι εμείς ίχνη αντίστοιχου (;) βάθους στην αμμουδιά της ζωής...
Διότι το βάθος προϋποθέτει βάρος, "ειδικόν βάρος" και μια πεμπτουσία που απουσιάζει δυστυχώς από την τωρινή δημιουργία σε κάθε επίπεδο, καλλιτεχνικό, λογοτεχνικό, ακαδημαϊκό, πολιτικό, κοινωνικό...
Αλλά επειδή άλλη ήταν η αφορμή σου, φαντάζομαι, για αυτήν εδώ την αφιέρωση, να ευχηθώ κι εγώ με τη σειρά μου να είναι όμορφο το "χάρτινο φεγγαράκι" που θα τον ταξιδεύει πλέον σε άλλες θάλασσες, απαλό και κυρίως καταπραϋντικό...
:)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home