Κουράστηκα στου κύματος του αφρισμένου την ακμή να κοιμάμαι
Το θόρυβο από τις αλυσίδες που πέφτουν στο νερό να έχω για νανουρισμα
Κουράστηκα
Στην αμμουδιά τη λαμπερή τα μέλη μου θαφήσω
Θα βγω απτης αντάρας το χαμό

Το πόδι μου απτο νερό μακριά να οδηγήσω
Μονάχα αυτό...


Του κάκου..

Δεν έχει μάθει τη στεριά να νοιώθει για πατρίδα
Φοβάται το βελούδινο το άγγιγμα της γης

Το πάτωμα του καραβιού θέλω για μαξιλάρι μου

Και μια γοργόνα ξύλινη, ξεθωριασμένη απ της αλμύρας τα παιχνίδια
Για οδηγό...