κλείνω τα μάτια

Κλείνω τα μάτια στο παρόν
που βλέπει παρελθόν μπροστά του
Κλείνω τα μάτια στην καρδιά
που ψιθυρίζει αντέχω ακόμα
ερημιά μου
κλείνω τα μάτια στα κεριά
που ύπουλα καπνίλλα σκοτεινή κερνάνε...
κλείνω τα μάτια σε πολιτείες προσφυγιάς

πέπλο φωτός που το φεγγάρι καθρεφτίζει....

και δρόμους ψάχνω που δεν λάβωσα εντός μου...

Χωρίς Λογική

Xτυπούν οι ώρες μακριά σου θολές και άχρωμες

γκρίζο τοπίο διαγράφει η μοναξιά σου

πνιγμένα βήματα σμιλεύουν το πλακόστρωτο

θεόρατη κι απείθαρχη ακολουθεί η σκιά σου.

Σε μία πένα από φωτιά τύλιξα την ανάσα σου

νησιά αλλοτινά κι απάτητες κορφές

πάνω μου να χαράξει

μα όταν γι' αρχέγονα ταξίδια μου μιλάς

τους χάρτες καίω κι εξορίζομαι στο φώς σου

Το πιο μακρύ Ταξίδι