Μια φωτογραφία

Μια φωτογραφία
Της νιότης απολίθωμα
Της μοναξιάς σφραγίδα
Γιατί άραγε διάλεξε σε μένα να τη δώσει?

Στο πλάι μου την έστησα
Τα μάτια όμως αδύναμα
Στη θέα του φαντάσματος
Του τώρα, του ποτέ

Γαλάζια μάτια, μαύρα φεγγάρια
Μαλλιά δεμένα σφιχτά,
Απομυζούν τις ύστατες ελπίδες ευτυχίας
Μανίκια σηκωμένα,
Αντρικά
Γιατί απ΄ όλους διάλεξε εμένα να την δώσει????

Να την γυρίσω είναι αργά
Χίλια μαχαίρια κοφτερά τα χείλη της
Κλειστά με κατατρέχουν


Της νιότης απολίθωμα
Της μοναξιάς σφραγίδα
Στο πλάι μου την έστησα
Όρθια την αφήνω
Στο μαξιλάρι οι πληγές στάζουν
Κακοφορμίσαν

Μωρό μου

Μωρό μου την ανάσα σου
στα πιο κρυφά μου όνειρα την κλείδωσα
μα τα κλειδιά τα εφήμερα επάνω μου χαθήκαν
και κλαίω τώρα και θρηνώ
να σέχω και να λείπεις

Μέσα στου κόσμου τη βοή
Το άπνοο κορμί σου
Γυρνά και σπέρνει έρωτες
Ζήλια πολλή και μίση

Κι εγώ που την καρδούλα σου, καρδούλα μου φοβάμαι
Μην πλανευτεί και την εικόνα μου από εμπρός της σβήσει
Νεράϊδα στέλνω πλάι σου να σε γλυκοφιλήσει
Το όνομά μου να φυσά στο άδειο το κορμί σου
Με την πνοή μου ν αγαπάς
Για την ανάσα μου να ζεις, να κλαις και να πεθαίνεις.

Στιχοπαιχνιδίσματα2- Πούτ δε κοτ ντάουν σλόουλυ

Εκεί στη μάντρα Νίκο μου
Που σκέφτεσαι ν’ ανέβεις
Έχει αγκάθια, κουτσουλιές
Γιαούρτωμα και μπόχα

Δεν είναι οδόστρωμα ασφαλές
Να ελιχθείς, να ζήσεις!!!
Στους κακοτράχαλους γκρεμούς
Με ορθάνοιχτες χαράδρες
Πηγαίνουν μόνο οι τρελοί
Και οι κλεφτοκοτάδες

Και ποιος είναι ο Πολύδωρας
Για να μας τα ζαλίσει?
Από νεροκουβαλητής,
Βαστάζος καταλήγει….
Την εικονούλα άρπαξε
Σε πολιτείες και χωριά
για να το διαλαλίσει
ότι στη μάντρα του γερά θεμέλια έχει ρίξει.

Α! Ώστε δίαιτα αρχινάς????!!!!!!
Αν νηστικός ξεκίνησες
Για να μας κυβερνήσεις
Κρίμα στον κόπο σου εσύ
Κρίμα και γώ που τη δουλειά
φόρτωσα στα κοκόρια
Για να σου πώ τη γνώμη μου
Και δύο καλά λόγια

Με την πενούλα σου εσύ,
Κάνε το club ν’ ανθίσει,
Και άφησε στους φαγανούς
Σε μάντρες ν’ αγναντεύουνε
Μπας κι εύρουνε τη Δύση.

Στχοπαιχνιδίσματα-απόσπασμα

Tι είναι αυτός ο χαλασμός?
Ποιος κάνει τον αγώνα?

Περάκη εσύ ξεσήκωσες
Παραμονές του Αγώνα
Ν΄αφήσουν τα σχολειά κλειστά
Έρημη την Παιδεία
Να ρθούν στα παιχνιδίσματα
ψάχνοντας για βραβεία?

Αν θέλεις ύφος αργηγού και ομάδα μ’ εξουσία
Γιατί με στίχους πιάνεσαι?
ΕΒΓΑ στο μπαλκονάκι σου και μίλα με ουσία

Μιάς και γεμίσαμε οι φτωχοί
Κουμπάρους και λεφτάδες
Καιρός πιά να το ρίξουμε
και στους πολιτευτάδες

Κι αν βρείτε άλλο καλύτερο
Πολιτευτή στους στίχους
Εμένα να με διώξετε
Πετώντας με στους τοίχους
(λέμε τώρα!!!)

Ω! Ναι!!! Μόλις βρήκα το κουμπάκι για να ανεβάζω φωτογραφίες στο blog μου!!!!