Kαι αφού είχα μείνει σε γυμνά αισθήματα και ασπρόμαυρη φωτογραφία, συνεχίζω σε ασπρόμαυρο φόντο, με μια υπέροχη εκτέλεση από τους Pink Martini...

Λευκά κι αφράτα σύννεφα ξαπόστασαν στα χείλη σου
Κουράγιο πούχει η παγωνιά να τα πυκνώνει…

Γυμνή θεά στις αστραπές αφήνεται
Μες στη βροχή ξυπόλυτη να τρέξει ,
το σώμα κι ας πονάει…

Λέξεις κουράστηκε η καρδιά μου να φοράει

Mη μου θυμώνεις μάτια μου

Φεγγαρι Απον

Φεγγάρι ασημένιο η λαχτάρα σου
που χάθηκε στου απέραντου την άκρη
αστέρι αδειανό στο προσκεφάλι μου
σκιές ονείρου, γέλιου θύμησες ξυπνάει

Φεγγάρι σφαλισμένο που με μάγεψες
ξέπνοα την αλμύρα όπως φιλούσες
φίλντισι γέμισες τα βράδια μου
μαργαριτάρι ακριβό η θωριά σου...

Φεγγάρι απόν σε φρενιασμένη θάλασσα

Με τ' ασημί της νυφικό στολίστηκε,
ακήρυχτη για να κερδίσει μάχη
κι ατάραχη παραφυλά του ανέμου τις σειρήνες
σε θύελλα ερωτική το αστέρι της να πνίξει...